دل پری دارم...

به نام خودش..

داشتم به این فکر میکردم که بیام و هرچی تو دلمه بریزم بیرون..

ولی دیدم بهتره تو دلم نگه دارم..

هرچی بیشتر حرف بزنم بیشتر ذهنم مشغول میشه..

مشغول هب کارها  وتصمیماتی که با عقل ناقصم گرفتم..

کارها و تصمیماتی که الان از گرفتنشون پشیمونم..

کاش یکی بود میتونستم هرچی تو دلمه بهش بگم..

اقسوس که دوره و زمانه بدیه..

آدم حتی به چشماش هم نمیتونه اعتماد کنه..

چه برسه به آدما..

فک کنم هییچ نگم بهتره...